Heb je ooit een rugbywedstrijd gezien en gemerkt dat sommige spelers tape dragen? Sommige spelers dragen het op hun dijen, anderen om hun polsen, sommigen hebben het om hun hoofd gewikkeld. Dus wat is de reden voor alle tape?

Tape rond een hoofd beschermt de oren tijdens scrums, mauls of wedstrijden bij de breakdown. Tape rond de dijen geeft de spelers meer grip bij het optillen van de ontvanger in een lineout. Tape rond de polsen biedt zowel isolatie als extra ondersteuning voor een van de meest gebruikte spieren in het spel.

Laten we dus eens kijken naar deze tape die wat meer in detail draagt. Ik ga bespreken welke spelers tape dragen op welk lichaamsdeel. Wat voor soort tape gebruiken ze. Hoe ze het toepassen en welke bescherming het daadwerkelijk biedt.

Waarom dragen rugbyspelers tape om hun hoofd?

Rugbyspelers plakken tape op hun hoofd om hun oren te beschermen en hopelijk het ontstaan ​​van bloemkooloor te voorkomen. Dit is een aandoening die wordt veroorzaakt door een stomp trauma en/of veelvuldig contact met het oor, waardoor het uiteindelijk in zichzelf vouwt.

Stel je voor dat je speelt als een 2e rij of als nummer 8. Bij elke scrum pak je ofwel neer met je hoofd opgesloten tussen de rechter- en linkerheup van een potige prop en hooker of een paar 2e rij naar voren. In de loop van een wedstrijd van 80 minuten zouden je oren, als ze onbeschermd waren, een behoorlijke oude bashing krijgen, nietwaar? Het is niet de meest prettige gedachte. Stel je dat nu eens voor, elk weekend gedurende hoeveel jaren dan ook, plus een dag of wat training in de week.

In het WK 2020 waren dat er gemiddeld 13,3 scrums per wedstrijd . Dat is echter rugby van het hoogste niveau, waarbij zeer bekwame atleten minder fouten maken dan degenen die het amateurspel spelen. Logica vertelt ons dat er meer scrums zouden zijn in een amateurwedstrijd rugby.

Laten we een conservatieve schatting nemen en zeggen dat er gemiddeld 16 scrums per wedstrijd zijn. En dat elke scrum ongeveer 10-30 seconden duurt; dus gemiddeld 20 seconden. Dat is 5,33 minuten wedstrijdtijd scrummaging, één keer per week. Dat is zonder zelfs maar rekening te houden met de extra tijd als gevolg van alle onderbrekingen en resets. Stel nu dat je 10 jaar rugby speelt. Dit komt neer op ongeveer 46 uur waarin je oren tussen de heupen van je teamgenoten bonzen in de scrum.

De scrum is niet de enige keer dat de oren van spelers worden geslagen. Er is ook de tijd die je doorbrengt in een maul, in een ruck of meedoet aan de panne. Daarbij komt nog de mogelijke impact op het oor bij het maken van een tackle.

Daarom bieden rugbyspelers hun oren een welverdiende bescherming, in de vorm van tape om hun hoofd of scrumcaps.

In welke positie spelen spelers die hun hoofd tapen?

Je zult niet vaak rugbyspelers zien die in de achterlijn spelen met tape om hun oren. Als je dat doet, is het meer dan waarschijnlijk dat ze hoofdletsel hebben dat moet worden beschermd. Ze pakken niet neer in scrums, of stellen hun oren bloot aan dezelfde vorm van regelmatig contact als een aanvaller; en hoeven hen daarom niet hetzelfde beschermingsniveau te bieden.

Voor spelers die in de scrum spelen, is het echter niet onwaarschijnlijk dat ze tape om hun oren of een scrumpet dragen. Van de spelers in de scrum is het gebruikelijker dat spelers op de achterste rij of 2e rij gehoorbescherming dragen dan voor rekwisieten en hoeren.

Hoe tapen rugbyspelers hun oren af?

Om hun oren af ​​te plakken, gebruiken rugbyspelers een combinatie van breed elastisch klevend verband (EAB) en PVC-isolatietape. Voor oortaping beginnen ze op het niveau van het oor en brengen de tape over de ooglijn , om het zicht op geen enkele manier te beperken, en rond het onderste deel van de achterkant van het hoofd.

Het is erg belangrijk om de tape rond de onderste deel van de achterkant van het hoofd. Als u de tape te hoog op de achterkant van het hoofd wikkelt, glijdt deze gewoon omhoog en verliest de spanning of komt helemaal los.

Na drie of vier lagen wordt het elastische kleefverband vervolgens vastgezet met PVC-isolatietape.

Bekijk deze video die het proces van oortaping doorloopt:-

Waarom tapen rugbyspelers hun dijen af?

Rugbyspelers tapen hun dijen af ​​om een ​​hefblok op zijn plaats te houden. Dit biedt een aangrijpingspunt dat hun teamgenoten kunnen gebruiken om ze in een line-out op te tillen in een poging de bal te ontvangen. De tape wordt op het onderbeen gedragen, net boven de knie en is ongeveer 150 mm breed.

In de lineout heeft een jumper twee lifters. Eén stond direct achter en één direct ervoor. Terwijl de bal in de lineout wordt gegooid, draait de fontheffer zich om naar de springer, hurkt en plaatst zijn/haar handen op de tape aan de voorkant van het onderbeen.

De rugheffer hurkt en plaatst zijn/haar handen op de achterkant van het bovenbeen van de springer, net onder de billen. Voor de backlifter fungeert de achterkant van de speler die springt in wezen als een ankerpunt, waardoor de handen van de lifter grip krijgen, voorkomen dat ze naar achteren wegglijden en ze de lift kunnen vasthouden.

Als de springer geen tape droeg, zou er geen hefblok zijn voor de handen van de voorste lifter. Dit zou de taak om hun handen op hetzelfde ene punt van de dij te houden, zonder dat ze tijdens het tillen langs het been omhoog glijden, veel lastiger maken.

Wanneer de springer tape draagt, hebben de lifters een ankerpunt en hoeven ze niet in de dijen te knijpen om hun handen in dezelfde positie te houden. Zolang hun handen het juiste punt op de tape vinden, onder het hefblok, hoeven ze zich alleen maar op de lift te concentreren. Het hefblok maakt het ook veel gemakkelijker om de speler in de lift te houden.

In welke positie spelen spelers die hun dijen tapen?

De backs dragen geen tape op hun dijen omdat ze niet deelnemen aan het vaste spel van een lineout - dit is speciaal werk voor de aanvallers. Het is slechts een handvol van de acht aanvallers (mensen die in de scrum spelen) in het team die tape op hun dijen dragen. Dit zijn de ontvangers in de line-out, degenen die zullen springen om de bal te vangen in het vastgestelde spel.

De ontvangers zijn meestal de twee spelers op de 2e rij, omdat ze in de meeste gevallen gemakkelijk de twee langste spelers op het veld zijn. Sommige van de drie spelers op de achterste rij dragen ook tape op hun dijen, afhankelijk van of ze zijn geselecteerd als ontvanger of niet.

Hoe tapen rugbyspelers hun dijen af?

Om de dijen af ​​te tapen, gebruiken spelers een schuimblok, elastische plakband en PVC-isolatietape. De tape mag niet te strak worden aangebracht, dit kan de beweging belemmeren. Het wil net boven de knie worden aangebracht, maar zorg ervoor dat het de bovenkant van de knie niet bedekt of te veel van de hamstringpezen beperkt.

Het schuimblok moet op het elastische plakband worden gemonteerd en er vervolgens mee worden bedekt. Het wordt vervolgens op zijn plaats vastgezet door PVC-isolatietape onder het hefblok, rond het been en boven het hefblok rond het been te wikkelen.

Je kunt ook deze video bekijken als je wilt zien hoe rugbyspelers hun dijen tapen:-

Waarom tapen rugbyspelers hun polsen af?

Rugbyspelers dragen tape om hun polsen voor extra ondersteuning en kracht in dat gebied. Door de beweging van de pols enigszins te beperken door deze te tapen, wordt deze sterker en minder vatbaar voor potentiële impactblessures die kunnen optreden bij het contactspel rugby. Pols taping verbetert ook je grip.

Het ondersteunen van de pezen in de pols verhoogt de vingerkracht en geeft je een grotere kans om je vast te klampen aan een speler in de tackle die dreigt te ontsnappen uit je verdedigende klauwen.

Tape om de pols zorgt ook voor isolatie op koudere dagen. Je kunt veel lichaamswarmte van je pols verliezen door het gebrek aan vlees eromheen, waardoor je bloed dichter bij de huid zit. Deze isolatie verhoogt de hanteringsvaardigheid, omdat je vingers warmer zijn en dus sneller reageren.

Sommige spelers zullen de taping vanaf hun pols tot aan hun duim verlengen om extra ondersteuning te bieden en blessures te voorkomen.

Hoe tapen rugbyspelers hun polsen af?

Om hun polsen af ​​te tapen, gebruiken spelers een elastische zelfklevende bandage gevolgd door wat zinkoxide tape. De elastische kleefbandage biedt zowel isolatie voor de pols als een bevestigingspunt voor de zinkoxide tape. De zinkoxide tape zorgt voor extra ondersteuning van de pols door bewegingsbeperking. Het houdt ook het elastische kleefverband op zijn plaats.

Om hun polsen gebruiken rugbyspelers meestal een elastische zelfklevende bandage van ongeveer 5 cm breed en een zinkoxide tape van ongeveer 2,5 - 3,8 cm breed.